Βουτιά στο σχοινί

Έχοντας δηλώσει επίσημα την συμμετοχή μου στο ατομικό παγκόσμιο πρωτάθλημα βάθους που θα διεξαχθεί σε λιγότερο από 30 μέρες, εξετάζω πιθανά σενάρια προσέγγισης του τελικού βάθους/στόχου στο οποίο θα κινηθώ τις ημέρες του αγώνα. Όσο περνάει ο καιρός,  το μυαλό μου προσεγγίζει διεξόδους προς την επίτευξη των στόχων μου. Αυτή η διαδικασία σχεδόν ποτέ δεν μου ήταν ευχάριστη. Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά πίσω στο χρόνο ανακαλύπτω πόσο όμορφες εμπειρίες μου έχει προσφέρει η θάλασσα και πόσες ακόμα έχει να μου διδάξει η επαφή μου με αυτή..


Το μονοπάτι της εξέλιξης

Πριν από περίπου 5 χρόνια, έκανα τις πρώτες μου εξορμήσεις στην θάλασσα φορώντας ένα ζευγάρι πέδιλα μία μάσκα και έχοντας ''οδηγό μου'' μία σημαδούρα και ένα σχοινί. Ήταν τότε που άρχιζα να ανακαλύπτω τι σήμαινε για μένα η ελεύθερη κατάδυση και η αίσθηση ελευθερίας που μου προσέφερε η βουτιά, με μία ανάσα. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η ενασχόλησή μου με το αγωνιστικό κομμάτι αυτής της δραστηριότητας. Η φύση του ανταγωνισμού είναι μέρος της διαδικασίας εξέλιξης, επίτευξης στόχων, προσδοκιών και επιδόσεων για έναν αθλητή. Κάτι τέτοιο με έκανε να ξεχάσω εν μέρη τα ''αγνά'' συναισθήματα που μου είχαν δημιουργηθεί μέχρι εκείνη την στιγμή..

Όπως οι περισσότερες καταστάσεις, έτσι και αυτό , απαιτεί να ακολουθήσεις ένα συγκεκριμένο ''μονοπάτι'' το οποίο έχει τους δικούς του κανόνες, μέτρα και σταθμά. Κάποιοι θα φτάσουν τον στόχο τους χωρίς πραγματικά να έχουν καταλάβει το πώς. Φτάσανε στο ''τέρμα'' μέσα από καταστάσεις που δεν κατάλαβαν ποτέ ή που δεν ήταν σε θέση εκείνη την στιγμή να καταλάβουν. Αυτό συνήθως έχει ως αποτέλεσμα στο να μην μπορούν να βρούνε την λύση, στον παράγοντα που λέγεται - εξέλιξη.

''Πώς μπορώ να πάω βαθύτερα;;'' ή ''Πώς μπορώ να εξισώσω σε (Χ) βάθος'' είναι δύο από τις πιο συχνές ερωτήσεις που απασχολούν το μυαλό, όλων όσων ασχολούνται με το άθλημα της μίας ανάσας. Οι απαντήσεις που μπορούμε να πάρουμε είναι αρκετές, άλλοτε μονολεκτικές και άλλοτε μέσα από την παρακολούθηση πολύωρων σεμιναρίων. Στην πραγματικότητα αυτές,  δεν μπορούν να απαντηθούν από κανέναν, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι μοναδικές για τον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά και οι λύσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα βρεθούν ''ξεκάθαρα'' μέσα από την συχνή ενασχόλησή μας με αυτό που λέγεται ελεύθερη κατάδυση.


Εθισμένος με τα συναισθήματα

Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω με τίποτα το αίσθημα της ικανοποίησης κάθε φορά που πετύχαινα τους στόχους μου. Μία ικανοποίηση που με έκανε να θέλω να εξερευνώ ξανά και ξανά τα όριά μου όλο ένα και περισσότερο. Ήταν τότε που η στιγμή της κατάδυσης ήταν πραγματικά ΣΤΙΓΜΉ. Δίχως κανόνες , κριτές , αντίστροφη μέτρηση... Ακολουθούσα τον ήχο που έβγαζε η τριβή του σχοινιού από το χέρι μου την ώρα που απολάμβανα την ελεύθερη πτώση (freefall). Μπορούσα να αντιληφθώ  το κάθε τι που γινόταν εκείνη την στιγμή στο σώμα μου. Άφηνα το κρύο νερό από το θερμοκλινές να με παρασύρει σε μία κατάσταση ύπνωσης. Όλο αυτό με έκανε να συγκεντρώνομαι και να μένω χαλαρός στο μεγαλύτερο μέρος της κατάδυσης. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτό που βίωνα δεν είχε σχέση με την νάρκωση αζώτου. Είχα τον πλήρη έλεγχο των αισθήσεων καθ' όλη την διάρκεια της βουτιάς.

Η ικανότητα του αυτοελέγχου

Το μυαλό μου όσο περνούσε ο καιρός, γινόταν κατά ένα περίεργο τρόπο, όλο και πιο δεκτικό στο stress που βίωνα μέσα σε μία βουτιά. Εφάρμοζα όλες τις τεχνικές που είχα ακούσει/διαβάσει για βαθιά εξίσωση, πνευμονική άντληση και υπερπλήρωση με χαρακτηριστική ευκολία, δίχως να έχω παρακολουθήσει καμία βαθμίδα εκπαίδευσης ή σεμινάριο πάνω στα συγκεκριμένα θέματα. Μπορούσα να διαχειριστώ όλες τις παραπάνω μεθόδους με απόλυτο συντονισμό μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Η εμπειρία σίγουρα παίζει καταλυτικό ρόλο στο τρόπο διαχείρισης τόσο του άγχους όσο και πολλών άλλων σημαντικών παραμέτρων( όπως αυτούς προανέφερα παραπάνω) που βοηθούν στην εξέλιξη ενός αθλητή ελεύθερης κατάδυσης. Βέβαια αν η εμπειρία από μόνη της ήταν το ''κλειδί της επιτυχίας''' τότε τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα για το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που ασχολούνται  αρκετά χρόνια με την συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Όλες αυτές οι προσωπικές εμπειρίες που βίωσα στα πρώτα μου βήματα και που συνεχίζω να βιώνω, ήταν αυτές που με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το μεγαλύτερο ''σχολείο'' το κρύβουμε μέσα μας. παίρνοντας βασικές και παράλληλα σημαντικές γνώσεις από τον εκπαιδευτή μας, είμαστε σε θέση να ξεκινήσουμε τα ταξίδι της εξέλιξής μας. Από εκείνο το σημείο και μετά, το να μπορούμε να αποκωδικοποιούμε  σωστά τα όσα συμβαίνουν πάνω στο σώμα μας μέσα από την ίδια μας την βουτιά, είναι κάτι που μας εξελίσσει πολύ πιο γρήγορα από όσο φανταζόμαστε..

Θέλοντας να κλείσω, αυτό που ουσιαστικά θα ήθελα να περάσω μέσα από το συγκεκριμένο άρθρο είναι ότι δεν είναι οι επιδόσεις που σε κάνουν καλύτερο ή "ξεχωριστό" ελεύθερο δύτη από κάποιον άλλον. Το να μπορείς να βιώσεις μια ελεύθερη κατάδυση στο μέγιστο βαθμό μετατρέποντας τα αρνητικά συναισθήματα σε μια θετική ενέργεια κ ένα θετικό τρόπο σκέψης ,που θα σε οδηγήσει αργότερα σε λύσεις ώστε να αντιμετωπίσεις ευκολότερα τις όποιες δυσκολίες στασιμότητας σου παρουσιαστούν, είναι κάτι που έχει για μένα μεγαλύτερη -αξία- από οποιαδήποτε διάκριση ή χειροκρότημα..


"Η ελεύθερη κατάδυση είναι ένα άθλημα εγκεφαλικό", μου είχαν πει κάποτε, μάλλον όχι άδικα..