Σεμινάριο Ελεύθερης Κατάδυσης στην Κύπρο

Την περασμένη εβδομάδα μου έγινε  πρόσκληση από τον πρόεδρο του συλλόγου της  AIDA Κύπρου, να πραγματοποιήσω ένα ανοιχτό θεωρητικό σεμινάριο για το κόσμο της Ελεύθερης Κατάδυσης στην πόλη της Λεμεσου με θέμα, την προπόνηση  του ελεύθερου δύτη κατα την περίοδο του χειμώνα.

Το σεμινάριο είχε τίτλο:

                                      '' Προπόνηση στην Ελεύθερη Κατάδυση.

                        Έξυπνοι τρόποι για να αυξήσεις κατακόρυφα τις επιδόσεις σου''.

Οι θεματολογία του σεμιναρίου ήταν άκρως ενδιαφέρουσα μιας και συζητήθηκαν και τεκμηριώθηκαν πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα που απασχολούν τον πιο αρχάριο μέχρι και τον πιο προχωρημένο ψαροκυνηγό και ελεύθερο δύτη, ο οποίος αναζητά ποιοτικές λύσεις για βελτίωση των επιδόσεων του.

Πιο αναλυτικά αναφερθήκαμε:

Μέρος Α 

1. Στους ενεργειακούς μηχανισμούς που εμπλέκονται σε μία αθλητική δραστηριότητα
2. Στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ενεργειακών μηχανισμών
3. Στις Βασικές αρχές προπόνησης

Μέρος Β

1. Πρόγραμμα προπόνησης και τι θα πρέπει να περιλαμβάνει.
2. Σχεδιάζοντας έναν ετήσιο κύκλο προπόνησης με στόχο την πλήρη ετοιμότητα κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
3. Λεπτομερή προσέγγιση με συγκεκριμένους τύπους ασκήσεων για κάθε προπονητικό κύκλο ξεχωριστά με στόχο την αποτελεσματικότερη απόδοση του Ελεύθερου δύτη.

Αυτά ήταν μόνο μερικά από τα πιο σημαντικά θέματα που συζητήθηκαν κατά την διάρκεια του σεμιναρίου, ενώ στο τέλος απαντήθηκαν και οι σχετικές απορίες του κοινού.


Αν θα σας άρεσε η ιδέα να πραγματοποιηθεί παρόμοιο σεμινάριο κοντά στην περιοχή σας , αφήστε έαν μήνυμα κάτω στα σχόλια με το ονοματεπώνυμο σας και το e-mail σας για να μπορώ να έρθω άμεσα σε πικοινωνία μαζί σας.

Τέλος σας παραθέτω μερικές από τις διαφάνειες του χθεσινού σεμιναρίου για να πάρετε μία γεύση!

1

2

3

Παγκόσμιο πρωτάθλημα άπνοιας, Βελιγράδι 2015

Το καθιερωμένο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Άπνοιας (για αγωνίσματα πισίνας) έλαβε χώρα από τις 19 έως τις 27 Ιουνίου στην πρωτεύουσα της Σερβίας, το Βελιγράδι. 

Την διεξαγωγή του συγκεκριμένου πρωταθλήματος ανέλαβαν για δεύτερη φορά μετά το 2013, ο Milorad και η πολυμελής παρέα του, που ούτε λίγο ούτε πολύ απαριθμούσε πάνω από 25 άτομα (εθελοντές και μη)!

Milorad Vlajich - Υπεύθυνος οργάνωσης αγώνα

Ο συνολικός αριθμός των αγωνιζομένων ανερχόταν στους 122 αθλητές από 24 διαφορετικές χώρες, δίνοντας με αυτό τον τρόπο ιδιαίτερο κύρος και αίγλη στην διοργάνωση, κατατάσσοντας το συγκεκριμένο πρωτάθλημα σε ένα από τα μεγαλύτερα - μετά της Δανίας το 2009- στην ιστορία της AIDA. Τα στοιχεία αυτά και το διάχυτο κλίμα που υπήρχε ακόμη και πριν την άφιξη των αθλητών για την τελετή έναρξης, έκαναν την ατμόσφαιρα και τον ανταγωνισμό να διαφαίνονται ιδιαίτερα συναρπαστικά!

Η Ελληνική αποστολή - λίγα λόγια

Σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση δεν θα μπορούσε να λείψει και το ελληνικό στοιχείο. Το εθνικό συγκρότημα τις 10 αγωνιστικές ημέρες, εκπροσώπησαν συνολικά 6 αθλητές (3 άντρες & 3 γυναίκες). Το ''νέο αίμα'' στην Ελληνική ομάδα ανερχόταν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70%, γεγονός που μας χαροποιεί όλους ιδιαίτερα και αφήνει ελπιδοφόρα μηνύματα εξέλιξης για το μέλλον.

ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ 2013 VS ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ 2015

Μοναδικός απόντας από την Εθνική Ομάδα -αν και είχε δηλώσει συμμετοχή- ήταν ο Θωμάς Θωμαΐδης αθλητής του Συλλόγου Ελεύθερης Κατάδυσης Θεσσαλονίκης και πρώην κάτοχος του Πανελληνίου ρεκόρ στην Δυναμική Άπνοια με πέδιλα. Από όσα ακούστηκαν ακύρωσε την συμμετοχή του λόγω προσωπικών προβλημάτων.

Παρακάτω σας παρουσιάζω τα μέλη της Ελληνικής αποστολής καθώς και τα αγωνίσματα στα οποία έλαβαν μέρος:

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

1	Άλκηστις Βουράκη	Δυναμική άπνοια με πέδιλα (DYN)	Στατική άπνοια (STA)
2	Χριστίνα Μιχαλοπούλου	Δυναμική άπνοια με πέδιλα (DYN)	Χωρίς πέδιλα (DNF)
3	Έφη Σαντά	Δυναμική άπνοια με πέδιλα (DYN)	Στατική άπνοια (STA)

ΑΝΔΡΕΣ

1	Κοθωνίδης Γιάννης	Δυναμική άπνοια με πέδιλα (DYN)	Χωρίς πέδιλα (DNF)
2	Ιωαννίδης Άρης	Δυναμική άπνοια με πέδιλα (DYN)	Χωρίς πέδιλα (DNF)
3	Παναγιωτάκης Γιώργος	Δυναμική άπνοια με πέδιλα (DYN)	Στατική άπνοια (STA)

Πρόγραμμα αγώνων

Το Ατομικό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα περιλαμβάνει το εξής πρόγραμμα:

Προκριματικούς αγώνες (για όλα τα αγωνίσματα ξεχωριστά), στους οποίους οι αθλητές καλούνται να αγωνισθούν και να περάσουν στους μεγάλους τελικούς (A,B). Ο μεγάλος τελικός περιλαμβάνει τις θέσεις από 1-8 και ο μικρός τελικός τις θέσεις 9-16. Επίσης στον μεγάλο τελικό κρίνονται και τα μετάλλια των τριών καλύτερων αθλητών ασχέτως επιδόσεων του μικρού τελικού (B). 

Για παράδειγμα εάν ένας αγωνιζόμενος από τον Β τελικό πετύχει επίδοση μέσα στις πρώτες καλύτερες από Α,Β τελικό τότε η θέση που καταλαμβάνει δεν είναι η 1η αλλά η 9η. Κλασσική περίπτωση, εκείνη του Γάλλου πρωταθλητή GuiliameBussiere όταν αγωνιζόμενος στον μικρό τελικό της δυναμικής άπνοιας κατάφερε να πετύχει την 2η καλύτερη επίδοση από όλους τους αθλητές κερδίζοντας και τον Β τελικό, πραγματοποιώντας μάλιστα και νέο εθνικό ρεκόρ Γαλλίας (259μ!), καταλαμβάνοντας όμως αντί το ασημένιο μετάλλιο, την 9η θέση.

Ο δρόμος προς την κορυφή

 καταστρώνοντας το σχέδιο

 

Καταστρώνοντας το σχέδιο

Κάθε χρόνο και κατά κύριο λόγο μετά το πέρας της καλοκαιρινής περιόδου όπου τα πράγματα είναι σαφώς πιο ήρεμα και χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις, ορίζω έναν στόχο για την επόμενη χρονιά. Στην συνέχεια κατόπιν συνεννόησης με τον προπονητή μου, βγαίνει το προπονητικό πλάνο το οποίο χωρίζεται σε μικρούς και μεγάλους κύκλους (περιόδους). 

Είχα την εντύπωσηότι το πλάνο μου ήταν ήδη ξεκάθαρο, με την συμμετοχή μου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα βάθους που θα γίνει στην Κύπρο στις αρχές του Σεπτέμβρη. Αποτελούσε μια πολύ καλή ευκαιρία να επανέλθω πίσω στις πολύ καλές και επιτυχημένες χρονιές του 2011 & 2013, με μία καλά οργανωμένη προετοιμασία στα μέσα του Ιουλίου που θα έφερνε ένα αντίστοιχα καλό αποτέλεσμα στο φετινό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα βάθους. Υπάρχει όμως και η γνωστή παροιμία που λέει «'Όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει» και με εμένα έχει γελάσει αρκετές φορές έως τώρα. Στο μεγαλύτερο ποσοστό του αυτό το ''χαμόγελο'', οδηγούσε περισσότερο σε πισωγυρίσματα παρά σε χαρές και επιτυχίες.

Ζώνη άνεσης - σπάζοντας τα δεσμά 

Το πρώτο «χαμόγελο», ήρθε στις αρχές 2014 όταν αποφάσισα να μετακομίσω στην Κύπρο για εργασιακούς λόγους. Είχα να αντιμετωπίσω σημαντικά προβλήματα, όπως αυτή της διαβίωσης σε μία ξένη χώρα η οποία πρόσφατα είχε περάσει και εκείνη την οικονομική της κρίση. Όμως προσπάθησα να το αντιμετωπίσω ως μία θετική αλλαγή στην ζωή μου η οποία θα με οδηγούσε ένα βήμα πάρα πέρα…

Η νέα αυτή αλλαγή, τους πρώτους 6 μήνες ήταν κάθε άλλο παρά ευχάριστη διαδικασία. Η καθημερινότητα απαιτούσε πολύ διάθεση, ενεργητικότητα και υπευθυνότητα στο 100%, όπου τις περισσότερες φορές απλά ήταν αδύνατο να γίνει σωστά σε όλες τις παραμέτρους που απαιτούσε. Μέσα σε όλο αυτό τον ξέφρενο ρυθμό έπρεπε να συνεχίσω να κάνω τα πράγματα τα οποία είχα ανάγκη, πράγματα με τα οποία είχα μεγαλώσει και ζήσει. Έπρεπε να βρω χρόνο ώστε να προπονούμαι..

Το δεύτερο ''χαμόγελο' και απρόσμενα ευχάριστο, ήρθε την άνοιξη της ίδιας χρονιάς. Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Άπνοιας 2014 στην Αργυρούπολη. Έχοντας ξεκινήσει προπονήσεις μόλις 1,5 μήνα πριν τον αγώνα αποφασίζω να συμμετάσχω, χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος στόχος στο μυαλό το δικό μου και του προπονητή μου Γιώργου Γεωργά. Φυσικά από την άλλη ήμασταν ''ανοιχτοί'' και σε νέες προκλήσεις που μπορούσαν να προκύψουν. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδίσω την 2η θέση στην δυναμικήάπνοια με πέδιλα με 227 μέτρα ισοφαρίζοντας ταυτόχρονα (για μερικά λεπτά) το πανελλήνιο ρεκόρ του Χρήστου Παπαδόπουλο. Μία ανέλπιστη νίκη με ένα ακόμη πιο ανέλπιστο αποτέλεσμα!

Η απόφαση

Μετά από εκείνον τον αγώνα οι προβληματισμοί που μου δημιουργήθηκαν ήταν πάρα πολλοί. Σκεπτόμουν κυρίως τον πολύτιμο χρόνο που είχα χάσει μένοντας έξω από προπονήσεις και το πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να ήταν τα αποτελέσματα εάν είχα καταφέρει να αναβάλω την αναβλητικότητα μου. Από την συγκεκριμένη ασθένεια νοσεί πολύς κόσμος και ένας από εκείνους ήμουν και εγώ. Τότε πήρα την απόφαση να προπονηθώ σοβαρά και να προγραμματίσω προσπάθεια στους επόμενους 2 μήνες για την κατάρριψη του Πανελληνίου ρεκόρ στην Δυναμική. Ήταν η πρώτη μου φορά που επέλεξα συνειδητά να κάνω αυτή την κίνηση και να μπω σε τέτοια διαδικασία.

Μεγάλη δράση - μεγάλη αντίδραση

Η ανυπομονησία και ο ενθουσιασμός οδήγησε σε λάθος υπολογισμούς και συμπεράσματα στο κομμάτι της προπόνησης. Η μεγάλη δράση φέρνει και την μεγάλη αντίδραση. Το απόγευμα της 7ης Αυγούστου, η προσπάθεια μου ήταν ανεπιτυχής και πολύ μακριά, τόσο από τις προβλέψεις τις δικές μου όσο και του Γιώργου. Έξοδος στα 175μ. (πολύ μακριά από το ρεκόρ - στόχο των 232μ.). Με άσχημη αίσθηση και αρνητική ανατροφοδότηση, ''τερματίστηκε'' η προετοιμασία όλης εκείνης της προσπάθειας. Είχα ήδη λάβει το τρίτο ''χαμόγελο''.

Το κεφάλαιο ρεκόρ έκλεισε εκείνη την περίοδο για εμένα οριστικά. Τα αρνητικά συναισθήματα αντικαταστάθηκαν με αρκετές εξορμήσεις ελεύθερης κατάδυσης, όπου ακόμα και εκεί, ερχόμουν αντιμέτωπος με προβλήματα τα οποία θεωρούσα ότι ήδη είχαν επιλυθεί χρόνια τώρα. Το θέμα της εξίσωσης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και απαιτεί -αν μη τι άλλο- συχνή επαφή με την θάλασσα. Κάτι το οποίο είχα αφήσει πίσω, λόγω των οργανωμένων προπονήσεων για το ρεκόρ της δυναμικής.

Τίτλοι τέλους.. 

Τα προβλήματα των εξισώσεων τροποποιούσαν το προπονητικό πρόγραμμα βάθους και κατ' επέκταση την πρόοδο. Όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσω την αγωνιστική περίοδο με μία ακόμη αποτυχημένη απόπειρα για κατάρριψη του ρεκόρ στα Σταθερά Βάρη με πέδιλα (ρεκόρ -102μ).

Ένα βήμα πίσω - δύο βήματα μπροστά

Επιστρέφοντας στα βασικά

Αρχές της νέας σεζόν του 2014-15. Δύο Ατομικά Παγκόσμια Πρωταθλήματα στο εγγύς μέλλον εκ των οποίων η συμμετοχή στο ένα από τα δύο (πισίνας), να είναι εκτός πλάνου. Όπως προανέφερα, ο στόχος για το παγκόσμιο πρωτάθλημα βάθους είχε ξεκαθαριστεί στο μυαλό μου. Η πισίνα όμως ήταν το μέσο με το οποίο δοκίμαζα τις αντοχές μου, έφτιαχνα την τεχνική μου και έκανα ένα βήμα πιο κοντά στην αυτό-βελτίωση. Για κάποιο λόγο είχα μείνει σε μία γενική στασιμότητα την οποία δεν μπορούσα να ξεπεράσω. H στασιμότητα τόσο σε σωματικό όσο και ψυχολογικό επίπεδο. Παρόλα αυτά δεν ήθελα να τα παρατήσω και να μείνω για άλλη μια φορά με την περιέργεια του ''πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα αν...''.

Έπρεπε να γυρίσω πίσω στα βασικά και να αναπρογραμματιστώ. Το πρώτο πράγμα που ένιωθα να μου λείπει ήταν η φυσική κατάσταση. Πρόσθεσα σχεδόν τις διπλάσιες προπονήσεις μέσα στην εβδομάδα. Με πολύ προσεκτικούς χειρισμούς από τον Γ. Γεωργά για την αποφυγή υπερκόπωσης, φτάσαμε να ολοκληρώνουμε 6 προπονητικές συνεδρίες εβδομαδιαίως. Τον πρώτο καιρό τα βρήκα αρκετά ''σκούρα'' αλλά από την άλλη ήξερα ότι κάτι τέτοιο ήταν μέρος της εξέλιξης.

Αλλαγή. Ο μεγαλύτερο φόβος και εμπόδιο

Η καθημερινή επαφή με έκανε να γίνομαι πιο παρατηρητικός με τα πάντα. Η παρατηρητικότητα στον ρυθμό και στην αίσθηση που εισέπραττα από κάθε βουτιά με έκανε να βγάζω πιο σωστά συμπεράσματα και να κρίνω αν τελικά οι αποφάσεις που έπαιρνα για το πώς θα κινούμαι κάτω από το νερό, ήταν σωστές ή λανθασμένες. Αίσθηση - Τεχνική - Ταχύτητα. Τρία πράγματα που με οδήγησαν να βρω λύσεις και να προσθέσω μέτρα.Το επόμενο που έκανα ήταν να κινηματογραφώ τον εαυτό μου υποβρυχίως σε κάθε προπόνηση Δυναμικής Άπνοιας. Μέσω της βιντεοσκόπησης παρατήρησα εκτός των άλλων ότι η τεχνική μου είχε προβλήματα λόγω της κακής πλευστότητας που τόσο καιρό νόμιζα ότι ήταν ρυθμισμένη. 

Οι αλλαγές που έκανα για να τελειοποιήσω την πλευστότητα ήταν ριζικές, έβγαλα εκτός από το παιχνίδι το μαγιό κολύμβησης και το αντικατέστησα με παντελόνι καταδυτικής στολής ενώ πρόσθεσα 1kg+ συνολικού βάρους στο λαιμό, αφαίρεσα το κολυμβητικό σκουφάκι και τα γυαλάκια ενώ το τελευταίο δίμηνο άλλαξα οριστικά και την τεχνική της στροφής ασχέτως εάν είχα ήδη επίδοση άνω των 225μ με τον ''πατροπαράδοτο'' τρόπο στριψίματος. 

Όλη αυτή η διαδικασία με τις συχνές αλλαγές ξεκίνησε από το 2013 και συνεχίζει ακόμη και σήμερα. Πολλά τα λάθη και ακόμη περισσότερα τα πισωγυρίσματα που προέκυψαν μέχρι την τελική σύνθεση. Παρόλα αυτά πάντα έβρισκα και βρίσκω το θάρρος να δοκιμάζω νέα πράγματα ακόμη και σε αγώνες, χωρίς να τα έχω δουλέψει ιδιαίτερα στις προπονήσεις μου. Τώρα πλέον είμαι δύο βήματα μπροστά.

Αντιμέτωπος με την παράδοση

Το να δημιουργείς παράδοση σε ένα αγώνισμα είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να ανατραπεί. Ακόμα και σε μεγάλους αγώνες βλέπουμε κορυφαίες ομάδες να κάνουν ανέλπιστες ήττες από άλλες, πολύ κατωτέρου επιπέδου. Στην Δυναμική Άπνοια είχα δημιουργήσει μία αντίστοιχα κακή παράδοση. Από το 2008 τερμάτιζα πάντοτε στην 3Η  Θέση, κάποιες φορές με καλές και κάποιες άλλες με μέτριες επιδόσεις. Σημασία όμως είχε πώς το φαινόμενο της παράδοσης επιβεβαιωνόταν για μένα σε κάθε αγώνα.

Γιάννη Κοθωνίδης σε πρώτο πλάνο- ΑΘλητής με καλή παράδοση.

Νοέμβριος 2014: 175m και 3^Η Θέση, Δεκέμβριος 2015: 235m2^η Θέση, Μάιος 2015: Πανελλήνιο Πρωτάθλημα AIDA 253μ 2^Η Θέση. Πρώτη φορά στην ζωή μου είχα βρεθεί σε μία τόσο καλή φυσική κατάσταση και δεν μπορούσα να κερδίσω. Ήθελα να κερδίσω μία φορά καταρρίπτοντας το πανελλήνιο ρεκόρ και δεν μου δινόταν η ευκαιρία. Με τον προπονητή μου βλέπαμε την πρόοδο, παίρναμε δύναμη αλλά μας έμενε το ανικανοποίητο. Θέλαμε πολύ και οι δύο εκείνο το ρεκόρ.

 

Το ανικανοποίητο - κινητήριος δύναμη

Έχοντας ολοκληρώσει μέχρι και τον Μάιο συνολικά 4 αγώνες πισίνας, είχε μείνει ακόμη ένας, αυτός της Θεσσαλονίκης προγραμματισμένος 2 εβδομάδες αργότερα. Η απόφαση να συμμετάσχω δεν ήταν καθόλου εύκολη. Έπρεπε να σκεφτώ το ταξίδι το οποίο θα έπρεπε να γίνει μερικές ώρες πριν τον αγώνα, λόγω εργασιακών υποχρεώσεων. Λίγες μέρες μετά, ο Προπονητής μου ανακοίνωσε πως ήθελε να έρθει και να παρακολουθήσει την διοργάνωση μιας και ουσιαστικά θα ήταν (όπως νομίζαμε) ο τελευταίος αγώνας της φετινής σεζόν.

Λίγα λεπτά πριν την έναρξη της τελικής προσπάθειας

Η απόφαση που πάρθηκε μετά από αρκετή συζήτηση ήταν θετική ως προς το ταξίδι στην Θεσσαλονίκη. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού ήμουν λίγο προβληματισμένος διότι είχαμε φορτώσει αρκετή προπόνηση ιδίως τις τελευταίες μέρες πριν από τον αγώνα και δεν ήμασταν σίγουροι αν θα προλάβαινα να φορμαριστώ.

Το αποτέλεσμα ήταν να τερματίσω στον τοίχο των 275 μέτρων. Η επίδοση αυτή έγινε και σε 25άρα πισίνα η οποία ξάφνιασε τόσο τους παρευρισκόμενους όσο και τον προπονητή μου ο οποίος μη μπορώντας να ελέγξει τον ενθουσιασμό του ακούμπησε το χέρι μου για να με συγχαρεί πριν την ολοκλήρωση του πρωτοκόλλου επιφανείας. Αυτό το άγγιγμα είχε ως αποτέλεσμα να αντικρίσω την κόκκινη κάρτα. Αμέσως μετά την προσπάθεια και για μερικές ώρες αργότερα τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα.

Δεν είχα καθαρό μυαλό για να σκεφτώ το επόμενο βήμα, όμως μέσα μου κάτι μου έλεγε πως δεν είχε τίποτα τελειώσει. Στην πραγματικότητα, το αποτέλεσμα ενόχλησε περισσότερο τους συναθλητές μου και τον προπονητή μου παρά εμένα. Μέσα μου βαθιά είχα την ικανοποίηση ότι κατόρθωσα ένα μεγάλο επίτευγμα ασχέτως του αποτελέσματος. Καθώς περνούσαν οι ώρες όμως προσγειωνόμουν στην ωμή πραγματικότητα. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Βελιγράδι έμπαινε πλέον στο στόχαστρο.

Τελικές σκέψεις..

Ερχόμενος στο Βελιγράδι, είχα πλέον στο μυαλό μου ξεκαθαρίσει τι ήταν αυτό που ήθελα. Στο σημείο εκείνο ένιωθα την μεγαλύτερη συναισθηματική πίεση από όλες τις πλευρές. Πλέον όλοι ήξεραν και όλοι περίμεναν... Ήθελα ένα αντίστοιχο αποτέλεσμα γιατί το χρωστούσα τόσο σε εμένα όσο και στον προπονητή μου. Κάποιοι του ''χρέωσαν'' την ευθύνη για ότι είχε γίνει μέσω άσχημων σχολιασμών. Δυστυχώς τον έκριναν πολύ αυστηρά και πραγματικά δεν θα ήθελε κανείς να βρισκόταν στην θέση του. Ο μόνος τρόπος για να ξεχαστεί, ήταν να έφερνα ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

Οι προκριματικοί στην Δυναμική Άπνοια κύλισαν ομαλά, δείχνοντας ότι βρισκόμουν σε πολύ καλή κατάσταση. Αν και το μυαλό μου έπαιζε τα περίεργα παιχνίδια της αμφιβολίας, μέσα μου βαθιά πίστευα σε μία διάκριση. Το στρες κυριαρχούσε λίγα λεπτά πριν την έναρξη των προσπαθειών άλλα ήξερα ότι σε μία τέτοια ψυχολογική κατάσταση βρίσκονταν όλοι. Αυτό από μόνο του με ηρεμούσε και με γέμιζε με αισιοδοξία.

Την Παρασκευή 26/07 είχε έρθει η στιγμή του μεγάλου τελικού. Οι καιρικές συνθήκες πιο κακές από ποτέ. Χειρότερες και από εκείνες του τελικού στην στατική άπνοια το 2013 στην ίδια πισίνα. Το έργο δεν θα ήταν εύκολο, όμως είχα έρθει προετοιμασμένος.

Λίγα λεπτά πριν ξεκινήσουμε για την πισίνα θυμάμαι χαρακτηριστικά τα λόγια του Γ. Γεωργά: 

 «Ξέρω ότι υπάρχει άγχος τώρα. Ήρθες για να πάρεις αυτό που σου αξίζει. Καμία αμφιβολία τώρα για το αποτέλεσμα. Δεν είχες τίποτα και δεν έχεις να χάσεις τίποτα…»  

Στιγμιότυπο απο τα προκριματικά. Photo: Daan Verhoeven

Κατά την διάρκεια της δεν είχα αυξομειώσεις στον ρυθμό. Όλα κύλισαν ομαλά, σταματώντας στα 280μ με καθαρή έξοδο (βίντεο). Θέλαμε με τον Γ. Γεωργά μια καλή προσπάθεια με ακόμη καλύτερη έξοδο. Έκρινα 10 φορές πιο αυστηρά μετά την τελευταία στροφή από τα 250μ από ότι συνήθως, διότι ήθελα να σιγουρέψω την καθαρότητα της εξόδου. Αυτή μου η επιλογή μου στέρησε την κατάρριψη ενός παγκοσμίου ρεκόρ. Ήταν μέσα στις δυνατότητες μου εκείνη την ημέρα, όμως δεν το σκέφτομαι πλέον. Εξάλλου ερχόμενος εδώ, ήθελα απλά να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό παίρνοντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Παίρνοντας αυτό που μου αξίζει.

 Από την μετριότητα στην κορυφή

Την τελευταία ημέρα της διοργάνωσης στις 27/06 το απόγευμα πραγματοποιήθηκαν οι απονομές. Τα συναισθήματα μου ανάμεικτα για μερικά δευτερόλεπτα. Δικαίωση όλων αυτών των χρόνων προσπάθειας έλεγα από μέσα μου, ενώ παράλληλα εισέπραξα το χαμόγελο και την υπερηφάνεια που ένιωθαν τόσο οι συναθλητές μου όσο και οι δικοί μου άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί. «Ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα όταν σου δοθεί η ευκαιρία να βρίσκεσαι εκεί ψηλά» (δείχνοντας το βάθρο) μου είπε ένας από τους διαγωνιζόμενος μετά το πέρας της τελετής. Το κόστος και η προσπάθεια που καταβάλλεις για μερικά δευτερόλεπτα αναγνώρισης είναι πραγματικά δυσανάλογη και εξωπραγματική.

H στιγμή της απονομής

Το χρυσό μετάλλιο σε μία παγκόσμια διοργάνωση δηλώνει πολλά. Η επιτυχία και ο σεβασμός από τους γύρω σου είναι μεγάλος. Για εμένα ο τίτλος και το μετάλλιο αυτό θα μου θυμίζει στα επόμενα χρόνια τις νίκες που έκανα καθημερινά με τον εαυτό μου.

Για να κερδίσω εκεί, χρειάστηκε να κερδίσω πρώτα την αναβλητικότητά μου, την ανυπομονησία μου, τον εγωισμό μου, την ματαιοδοξία μου και τον κακό μου εαυτό. Για μένα ήταν χρυσό μετάλλιο εφ’ όλης της ύλης.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους όσους υπήρξαν δίπλα μου όλο αυτό το διάστημα της προετοιμασίας μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον προπονητή μου Γιώργο Γεωργά που πίστεψε σε εμένα πριν πιστέψω εγώ. Επίσης τους χορηγούς μου που στήριξαν στο 100%, τις εταιρίες MEISTER του Γιάννη Χαλά, DeWALT του Ν.Τσίγκου και την SCIMX Nutrition του Γιάννου Κτενά.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μέλη της εθνικής ομάδας για τις όμορφες 10 μέρες που περάσαμε στο Βελιγράδι. Θερμά συγχαρητήρια στις επιδόσεις των Γιάννη Κοθωνίδη, Άρη Ιωαννίδη και Χριστίνας Μιχαλοπούλου που πήραν πρόκριση σε μικρούς και μεγάλους τελικούς στα αγωνίσματα της Δυναμικής Άπνοιας με και χωρίς πέδιλα. Συγκεκριμένα η Χριστίνα κατέρριψε 2 εθνικά ρεκόρ (192μ DYN & 125m DNF) κατακτώντας την 4^η Θέση στον Α τελικό της Δυναμικής με πέδιλα. Ο Γιάννης πάλεψε στον τελικό της Δυναμικής με πέδιλα αλλά δυστυχώς ακυρώθηκε , ενώ ο Άρης κατέλαβε την 2^η Θέση (10^η στην γενική κατάταξη) στην Δυναμική με πέδιλα με επίδοση 209μ.

Ολοκληρώνοντας είναι υποχρέωση μου να ευχαριστήσω ακόμη έναν άνθρωπο ο οποίος έχει βοηθήσει τόσο εμένα όσο και πολλούς ακόμα μεγάλους αθλητές του χώρου. Ο λόγος για τον γνωστό / άγνωστο Λεωνίδα.

Επόμενος στόχος το Ατομικό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα βάθους στην Λεμεσό της Κύπρου που θα διεξαχθεί από τις 11-21 Σεπτεμβρίου

Μείνετε συντονισμένοι..